The Sound of Silence

(1) Hello darkness, my old friend,
I've come to talk with you again,
Because a vision softly creeping,
Left its seeds while I was sleeping,
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence.

(2) In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone,
'Neath the halo of a street lamp,
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence.

(3) And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more.
People talking without speaking,
People hearing without listening,
People writing songs that voices never share
And no one dare
Disturb the sound of silence.

(4) "Fools" said I, "You do not know
Silence like a cancer grows.
Hear my words that I might teach you,
Take my arms that I might reach you."
But my words like silent raindrops fell,
And echoed
In the wells of silence

(5) And the people bowed and prayed
To the neon god they made.
And the sign flashed out its warning,
In the words that it was forming.
And the sign said, "The words of the prophets are written on the subway walls
And tenement halls."
And whisper'd in the sounds of silence.

: : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : : :

The Sound of Silence
สุ้มเสียงแห่งความเงียบงัน

(1) Hello darkness, my old friend,
สวัสดี รัตติกาลสหายเก่า
I've come to talk with you again,
ฉันมาเพื่อพูดคุยกับนายอีกครั้ง
Because a vision softly creeping,
เพราะภาพในความคิดกำลังคืบคลานอย่างช้าๆ
Left its seeds while I was sleeping,
ทิ้งร่องรอยไว้ในขณะที่ฉันกำลังหลับใหล
And the vision that was planted in my brain
และภาพที่เห็นนั้นยังฝังตรึงอยู่ในสมอง
Still remains
มันยังคงอยู่
Within the sound of silence.
ภายในสรรพเสียงแห่งความเงียบงัน

(2) In restless dreams I walked alone
ในความฝันที่สับสน ฉันเดินอยู่เพียงลำพัง
Narrow streets of cobblestone,
บนถนนแคบๆ ที่ปูด้วยแผ่นหิน
'Neath the halo of a street lamp,
ภายใต้รัศมีของดวงไฟข้างถนน
I turned my collar to the cold and damp
ฉันขยับปกเสื้อขึ้นจากความหนาวและเปียกชื้น
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
ทันใดนั้นแสงนีออนจากดวงไฟก็สว่างวาบแยงเข้าตาฉัน
That split the night
แสงนั้นสยบความมืดมิด
And touched the sound of silence.
และสัมผัสลึกถึงเสียงแห่งความเงียบงัน

(3) And in the naked light I saw
และในแสงสว่างจ้านั้นฉันได้เห็น
Ten thousand people, maybe more.
ฝูงชนนับหมื่น หรืออาจจะมากกว่านั้น
People talking without speaking,
ผู้คนต่างคุยกัน โดยไม่ต้องพูด
People hearing without listening,
พวกเขาต่างได้ยิน โดยไม่ต้องฟัง
People writing songs that voices never share
พวกเขาเขียนบทเพลงด้วยเสียงที่ไม่เคยใช้
And no one dare
และดูจะไม่มีใครหาญกล้า
Disturb the sound of silence.
รบกวนเสียงแห่งความเงียบงัน

(4) "Fools" said I, "You do not know
"งี่เง่า" ฉันกล่าว "ไม่รู้หรอกหรือ"
Silence like a cancer grows.
“ความเงียบนั้นประดุจดั่งเนื้อร้ายที่ลุกลาม
Hear my words that I might teach you,
ฟังคำพูดที่ฉันอาจจะสอนคุณได้
Take my arms that I might reach you."
จับแขนทั้งสองฉันไว้บางทีอาจจะเอื้อมคว้าคุณได้
But my words like silent raindrops fell,
แต่คำพูดของฉันเปรียบดั่งแค่เม็ดฝนพรำ
And echoed
และเสียงสะท้อน
In the wells of silence
ในท่ามกลางความเงียบงัน

(5) And the people bowed and prayed
และผู้คนค้อมหัวและสวดภาวนา
To the neon god they made.
ต่อพระเจ้าจอมปลอมที่พวกเขาสร้างขึ้น
And the sign flashed out its warning,
และป้ายส่องแสงกระพริบส่งคำเตือนออกมา
In the words that it was forming.
ดัวยถ้อยคำที่พวกมันกำลังเผยโฉมออกมา
And the sign said, "The words of the prophets are written on the subway walls
และป้ายแสงไฟพูดว่า ''คำทำนายของศาสดาได้จารึกไว้บนผนังของสถานีรถไฟใต้ดิน
And tenement halls."
และในห้องโถงของบรรดาตึกต่างๆ"
And whisper'd in the sounds of silence.
และกระซิบในสุ้มเสียงแห่งความเงียบงัน